Şamil
YAZAN
“
Sevgili öğrencilerim; Cemre, Seren, Arife Buse, Sultan, Şeyma, Esra, Tuğçe,
Türkan, Duygu, Ayşegül ve Hacı’ya ithafen.”
Öğrencilerim;
bir demirci nasıl demire şekil verirse bir öğretmen de insana şekil verir. Ama
öğretmen bir insana şekil verirken sabırlı, hoşgörülü ve idealist olmalıdır.
Çünkü iyi bir insan öyle kolay yetişmemektedir.
İşte öğretmenliğin en onurlu ve güzel yönüdür bu. Ne zamanki bir
öğrencimin hayatına olumlu bir yönde etkimin olduğunu hissetsem bir çocuk mutlu
olmaktayım.
Öğrencilerim,
hayat inişli çıkışlı bir yola benzer. Bu yolda bazen ağlayacak ve bazen de
güleceksiniz. Ama asla umudunuzu yitirmeyeceksiniz. Nihal Atsız’ın dediği gibi: “Umut,
en son terk olunan şeydir.” Bu inişli çıkışlı yolda size ihanet eden dostlar olacak. Aynı zamanda
sizin en zor gününüzde yanınızda olan dostlarda olacak. Bu yüzden hayatınız
boyunca vefakâr ve vicdanlı dostlar biriktirin. Vefakâr dostlar biriktirin ki
şu hayatın paylaştıkça güzel olduğunu anlayın.
Öğrencilerim, her insan bir gün ölecektir. Bu
yüzden siz de geride güzel ve onurlu bir isim bırakın. İyi bir isim bırakın ki
aileniz, vatanınız ve milletiniz sizi hep hayırla yâd etsin.
Öğrencilerim, yüzünüzden gülümseme eksik
olmasın çünkü ben sizleri hep gülümseyen simanızla hatırlayacağım. Nezaketiniz,
zarafetiniz ve neşe saçan kişiliğiniz bozulmansın. Son olarak şunu bilin ki her aklıma
geldiğiniz de yüzümde bir tebessüm belirecek ve kendi kendime sizleri “iyi ki
tanımışım” diyeceğim. Allaha emanet olun.
