SENİ DÜŞÜNÜNCE

Şamil YAZAN

             Ben seni sevdiğimi kendime bile itiraf edemezken,sen sana olan sevgimi nerden bileceksin. Sana olan sevgimi yüreğimin en kuytu köşelerine hapsetmişken,sen benim yaşadığım  hüznü nerden bileceksin.

             Senin varlığın acı ;yokluğun ise bambaşka acı.Ve acıyı bal kıvamında yaşarım seni düşününce.Senin duruşun ,bakışın ve gülümsemen  bir şiir kıvamıdır.Ve ben o şiir kıvamında hüznü yaşarım seni düşünence.

             Şair ruhlu cariyenin, Yavuz Sultan Selim’in karşında yaşadığı çelişkiyi, korkuyu ve heyecanı yaşarım seni düşününce.

        Bir o kadar yakındın ;bir o kadar da uzaktın.Bir acıydın gurbet

kadar.Bir sancıydın ,bir tohumun vakti zamanı beklemesi gibi.Anlayacağın çelişki içinde çelişki yaşarım seni düşününce.Ve sessiz sedasız sana seslenirin:

    ’’Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.

  Bende sabır sende naz.. 

  Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz

  Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..’’

      

Seni düşündükçe anladım.Ben ne beni sevmeni bekledim ne de bana acımanı bekledim.Ben sadece sana olan aşkımın hüznünü,çilesini yaşamak istedim.Zaten  seven sevdiğinden gelecek her cefaya gönüllü değimlidir?Ne güzel demiş şair:

                 ‘’Bela yağmuru gökten yağarsa

                    Başını  dutmaktır  adı  aşk.’’

                Bilme Görklüm bilme!Duygularımın sana doğru ırmak olup aktığını.Gönlümün alev topu gibi yandıkça  büyüdüğünü ve bende yarattığın çelişkiyi.Bilme ne olur bilme.Belki sana olan aşkımın büyüsü bozulur.Belki de sana olan aşkım yara alır